Şunun şurasında birkaç gün sonra tam iki yılı geride bırakacağız. Gazze'de 7 Ekim 2023'te başlayan İsrail terör saldırıları tam bir soykırıma dönüştü; resmi rakamlara göre yaklaşık 70 bine yakın insan hayatını kaybetti. Benzer sayıda, hatta daha fazlası kayıp. Evler, okullar, hastaneler enkaza döndü; çocukların, yaşlıların ve sivillerin yaşam alanları silindi.
***
Dünyanın gözü önünde bir cinayet şebekesi böylesine fütursuzca katliam yaparken dünya maalesef hem gözünü hem de kulaklarını kapattı. Özellikle yönetimdeki birçok isim, katliamları görmek bir yana, “insanlık kazansın” diyen kendi halklarına da kulaklarını tıkıyor. Diplomasi tıkanıyor; insani yardım yolları engelleniyor; suçun hesabı sorulmadan zaman akıp gidiyor.
***
Ne kadar görmezden gelinirse gelinsin, halkın dediği olacak; Gazze'de eninde sonunda insanlık kazanacak. Gerek sokaklarda yükselen tepkiler, gerekse dayanışma eylemleri bunun somut işaretleri. Bu sesler sadece öfke değil; adalet, hesap sorma ve yeniden inşa talebidir.
***
Her doğum sancılıdır; bu süreç de sancılarla geçecek. Acılar yaşanacak, kayıpların yaraları uzun süre kanayacak. Bunlardan ders çıkarmak, ihmal edilenleri görünür kılmak, uluslararası hukukta tökezleyen mekanizmaları onarmak gerekiyor. “Nasıl olsa kazandık” zihniyeti yeni yıkımlara zemin hazırlar; buna izin vermemeliyiz.
***
Rahmetli Bilge Kral Aliya İzzetbegoviç’in uyarısı yol gösterici: “Ne yapın edin soykırımı unutmayın. Çünkü unutulan soykırım tekrarlanır.” Bu söz, belleği diri tutmanın, adaleti talep etmenin ve tarihsel sorumluluğu unutmamanın önemini hatırlatıyor.
***
Gazze'nin durumu tam da böyle. Belki Tarump'ın ortaya koyduğu plan ile belki de başka yollarla ki fark etmez, ama insanlık sonunda kazanacak. Bu zafer sadece çatışmanın sona ermesiyle ölçülmeyecek; kayıpların telafi edilmesi, yaşam hakkının güvence altına alınması, travmanın tedavisi ve kalıcı barışın inşası ile ölçülecek.
***
Çekilen acılar unutulmadan, ders alınarak ve hesap sorularak ilerlenmeli; başka çocukların aynı acıyı yaşamasına izin verilmemeli. İnsanlık kazanmak sadece savaşın bitmesi değil, sessiz kalmamaktır. Sessiz kalan her ses, atılan her imza kadar değerlidir. Çünkü zulüm, sadece yapanların değil, susanların da eseridir. Bugün Gazze yanıyor olabilir ama acısı dünyanın dört bir yanında, dillerin, dinlerin, sınırların ötesinde yankılanıyor.
Bir gün o sesler birleşecek, adaletin sesi olacak. Çünkü tarih boyunca hiçbir zulüm sonsuza kadar sürmedi. Her karanlığın sonunda bir sabah doğdu, her yıkımın ardından bir umut filizlendi.
***
O umut, Gazze’nin çocuklarının gözlerinde saklı. Onlar, yıkıntıların arasından bile gülümsemeyi öğrenmiş çocuklar. Belki şimdi dünya görmüyor ama yarın o çocuklar, insanlığın yeniden doğduğu günü anlatacaklar.
Ve işte o gün geldiğinde, tarihe tek bir cümle yazılacak:
“Gazze yandı, dünya sustu... ama insanlık sonunda kazandı.”