Antalyaspor’a geldiği günden bu yana, özellikle de bu sezon Emre Belözoğlu’nun her maçta bir sürpriz dokunuşuna şahit olduk. Ya görevi stoper olan futbolcudan bek yaptı ya hücum oyuncusunu savunmaya çekti ya da bekten ters kanat yarattı… Emre Belözoğlu’nun bu hamlelerine alıştık.
Her ne kadar Fenerbahçe’nin teknik adam adayları arasında kesinlikle olmasa da sosyal medyada yaratılan havayla İstanbul bileti alabilecekmiş gibi algı yaratılan Emre Belözoğlu’nun bu karşılaşmada da sürpriz bir dokunuşunu bekledim.
Mesela Kayserispor maçında oyuna girdikten sonra önemli bir hız kazandıran Ballet, ilk 11’de olabilirdi ya da santraforlu anlayışa dönebilirdi. Bunu yapmadı. Kayserispor maçında iyi bir oyun ortaya çıkaran Hasan Yakub İlçin’e hak ettiği formayı bir kez daha verdi. İşin açıkçası bu benim için sürpriz oldu. Fenerbahçe deplasmanında 16’lık yeteneğe yer vermesini beklemiyordum. Belki de 17 yaşında Galatasaray’ın vazgeçilmezleri arasında olduğu dönemler aklına geldi, bilemiyorum.
İlk yarı tamamlandığında “Antalyaspor mu kötü, yoksa Fenerbahçe mi daha kötü?” demekten kendimizi alamadık. Topu kötü durumdaki Fenerbahçe’ye bırakan Antalyaspor, rakip ceza alanına ilk kez girdiğinde dakikalar 30’u gösteriyordu. Bu dakikada gelişen atak da o ana kadar ki en net pozisyon oldu.
İkinci yarıda gole kadar Fenerbahçe, golden sonra da Antalyaspor hareketlenir gibi bir görüntü ortaya koysa da tamamen sıkıcı bir maça imza attılar.
Belki de tarihinde ilk kez deplasmanda böyle yakaladığı rakibi karşısında hücumu ikinci planda tutan ve daha çok bekleyen Antalyaspor, 65 dakika yaslandıktan sonra 65’de gelen penaltı golüyle gardını tamamen düşürdü.
Golün hemen ardından gelen santrafor hamlesi ise istatistik dışında bir sonuç vermedi.
Fenerbahçe deplasmanında her zaman kaybedilebilir, sadece bu maç özelinde değil ama Antalyaspor’un ardında futbol adına kıpırdanması şart. Yapılan onca transferin hakkının verilmesi lazım.